Een leven gewijd aan fuchsia’s
Het familiewapen van Herman de Graaff
Veredelen moet je willen. Veredelen kan je leren.
Maar het kan ook zijn dat veredelen gewoon vanaf je kinderjaren een onderdeel van je leven is. Dat laatste is min of meer bij Herman de Graaff het geval.
Als zevende geslacht uit de bekende familie van bollenkwekers uit Lisse is Herman opgegroeid in een wereld waarin alles draaide om het opkweken en vermeerderen van bloembollen, het verhandelen van bloembollen maar ook het veredelen van deze producten. De firma " H. De Graaf en Zonen" dateert al vanaf 1735, het latere familiebedrijf tot het begin van de jaren 60. De firma “ De Graaff Gerharda “ legde zich vooral toe op de narcissenteelt en het aanwinnen van nieuwe verscheidenheden daarvan.
Twee, door de firma 'de Graaff-Gerharda' veredelde narcissen.
Het huis waarin Herman woont is het gemeentelijk monument 'Villa Gerharda’ aan de Heereweg in Lisse en is gebouwd in 1903, en tot heden altijd bewoond geweest door een lid van de familie de Graaff. Kortom alles was destijds rondom Herman doordrenkt van botanische kennis en handelen, en het was ook niet verwonderlijk dat Herman een biologie studie aan de R.U van Leiden volgde met als hoofdvak erfelijkheidsleer waarna hij als docent in dat vak tot zijn pensionering zijn kennis overbracht aan zijn leerlingen.
Villa Gerharda
Vooral het onderzoek in de praktijk trok hem aan en daar hoorde uiteraard ook het veredelen bij. Zowel in zijn werkzaam leven als na zijn pensionering heeft hij zich altijd beijverd deze wetenschap en vaardigheden over te brengen, eerst aan zijn leerlingen en later ook aan zijn mede hobbyisten in de Fuchsiavereniging en daarbuiten.
~ * ~
In een interview zegt Herman:
“ ik ben indertijd niet alleen op Loeky (zijn vrouw) gevallen maar daarbij tevens op haar favoriete plant de fuchsia “
~ * ~
Loeky, de vrouw van Herman, was destijds bevriend met Anna von Oven één van de eerste leden van de Nederlandse Kring van Fuchsiavrienden. Zij kreeg van deze vriendin fuchsiastekken. Een tante van Herman, Tine La Rivière - de Graaff kocht tijdens een tentoonstelling in Elswout een fuchsiaplant van de Engelse kweker Wills die in de beginjaren van de NKvF veel zaken deed in Nederland.
Zij gaf deze plant met de naam ‘Nina Wills’ aan het echtpaar de Graaff. Diezelfde tante maakte Herman in 1972 lid van de NKvF.
Vrijwel vanaf zijn eerste schreden binnen de NKvF heeft Herman zich ingezet voor de NKvF als vereniging, maar ook voor de afzonderlijke leden. Hij deed dit door zijn kennis en ervaring te delen via de artikelen die hij schreef in Fuchsiana .
Hij was samen met Hans van der Post de stimulerende kracht achter de oprichting van een Veredelingsgroep en de Botanische groep. Zijn motivatie: “ Er kan nooit, niet genoeg onderzoek gedaan worden op Fuchsiagebied er valt nog zoveel te ontdekken.” Een stelregel die volgens Herman nog steeds opgaat.
'Galadriel'
Het hebben en houden van Fuchsia’s en alles wat daar mee te maken heeft werd op den duur een levenswijze voor Herman waar hij min of meer dag en nacht mee bezig was. Behalve de vele artikelen die hij schreef voor Fuchsiana was hij ook lid van het bestuur van de NKvF, en lid of bestuurslid van alle groepen van de Uitgebreide Technische Commissie van de NKvF (UTC). Ook was hij geruime tijd voorzitter van de UTC. Hij nam deel aan diverse tentoonstellingscommisies en andere tijdelijke commissies bijvoorbeeld bij de hervorming van de bestuursvorm van de NKvF. Hij legde voor de vereniging diverse contacten met buitenlandse fuchsiaverenigingen.
Geruime tijd is hij lid geweest van het Fuchsia comité van de Vaste Keuringscommissie in Aalsmeer. Hij gaf door het gehele land dia lezingen. Vanaf het december nummer 1982 van Fuchsiana schreef hij de vaste rubriek in dat tijdschrift onder de titel “Product of Holland “ waarvan inmiddels al meer dan 200 afleveringen zijn verschenen. De Engelse titel van deze artikelenserie over veredelaars en hun producten was een herinnering uit zijn kinderjaren toen hij nog geen woord Engels sprak. De tekst stond namelijk op de papieren zakken van de firma waarin de bloembollen destijds verkocht werden.
Ook de teksten bij de kleurenfoto’s in Fuchsiana worden door hem al jaren en jaren verzorgd. En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn aandeel in de Nederlandse fuchsialiteratuur.
In vrijwel elk fuchsiaboek verschenen in de Nederlandse taal is een grote bijdrage aan de informatie daarin van de hand van Herman de Graaff te vinden. In 1997 verscheen het boek ‘Fuchsia’s’ geheel geschreven door hem.
Dit boek is later in verschillende Europese landen vertaald.
Als lid van de Beschrijvingsgroep van de NKvF wist Herman destijds sturing te geven aan het werk van deze groep.
Hij vond het beschrijven en registreren van fuchsiacultivars zeer belangrijk om zodoende het kennisniveau van de liefhebbers te ondersteunen en de producten van de veredelaars te promoten. De aanvankelijke doelstelling van deze groep om te onderzoeken of het mogelijk was om fuchsiacultivars te determineren kwam bij hem op de tweede plaats.
~ * ~
Bij alles wat Herman op fuchsiagebied deed keek hij altijd ver over de landsgrenzen heen. Vooral toen het georganiseerde veredelingswerk in Nederland zijn vruchten begon af te werpen en Nederland een toonaangevend land werd op Fuchsiagebied, was Herman de stuwende kracht achter de promotie van onze cultivars. Hij was lid van verschillende buitenlandse fuchsiaverenigingen en bouwde vele contacten op met buitenlandse veredelaars o.a. in Engeland en Duitsland. Enkele van deze veredelaars werden daardoor zelfs lid van de NKvF.
Er waren er zelfs bij die de Nederlandse taal gingen leren om het te kunnen volgen en Fuchsiana te kunnen lezen, zoals John Wright uit Engeland met wie Herman ook een vriendschappelijke relatie onderhield, en zelfs samenwerkte om diverse dingen te realiseren op veredelingsgebied.
Ongetwijfeld zullen er nog wel meer activiteiten op fuchsiagebied van Herman zijn geweest die hier niet genoemd zijn, maar alleen al met de hiervoor genoemde bezigheden kan je concluderen dat hiervoor meer nodig is dan een bevlogen fuchsialiefhebber die op deze intensieve manier al een respectabele leeftijd heeft bereikt. Loeky, Herman zijn vrouw die zelf een plantenliefhebster is, heeft hem altijd voluit gesteund bij dit fuchsiageweld en zal hem ongetwijfeld wel eens tot steun zijn geweest als er weer eens een onterechte aanval gedaan werd op de onuitputtelijke drang van Herman om informatie over te dragen. Dat gebeurde namelijk wel eens want Herman nam geen blad voor de mond als er regels overtreden werden of afspraken niet nagekomen werden.
Meestal probeerde hij in zijn publicaties en uitspraken dat te verpakken in welgemeende goedaardige bewoordingen of door uit te leggen wat de afgesproken regels waren.
"Wajang"
Ook zijn succesvolle serie verhalen onder de titel “Product of Holland “ zorgden wel eens voor kritiek maar meestal was dit ten onrechte omdat men niet doorzag dat het veelvuldig praten over zijn eigen cultivars in deze artikelen niet bedoeld was om zijn cultivars te promoten maar dat het ter lering diende en liet zien hoe een veredelaar werkt.
Bij het bovenstaande verhaal vraag je je natuurlijk af of deze man ook gewoon een collectie fuchsia’s had en ook nog veredelde. Ja dat was ook het geval, dat paste blijkbaar ook nog in het schema van 24 uur per dag en 7 dagen in de week met Fuchsia’s bezig zijn.
Resumerend kan je wel stellen dat het niet verwonderlijk is dat als men het soms wel eens over de Fuchsia Goeroe heeft als men Herman de Graaff bedoelt maar in de meeste gevallen is in verschillende fuchsiagelederen alleen de naam Herman gebruikelijker en voldoende om aan te duiden wie men bedoelt ( Goeroe in het Maleis Gurru betekend o.a. onderwijzer).
~ * ~
Dat zijn veredelingswerk in het buitenland ook hooglijk gewaardeerd wordt is alom bekend. In het gedeelte over naamgeving en verspreiding leest u meer hierover.
Als ambassadeur van het Nederlandse veredelingswerk ontving Herman voor zijn bijdrage daaraan in augustus 2015 tijdens het Eurofuchsia symposium wat gehouden werd op de vriendendag van de NKvF uit handen van de Franse delegatie van de SNHF (Société Nationale d’ Horticulture de France) een onderscheiding in de vorm van het Diplome d’Honneur.
Deze oorkonde uitgereikt door Alain Karg, hoofd van de sectie Fuchsia’s en Pelargoniums van de SNHF, en mevrouw Simone Lomet werd uitgereikt voor bijzondere verdiensten op het gebied van fuchsiaveredeling.
Herman met zijn "Diplôme d'Honneur" uitgereikt door Alan Karg en Simone Lomet.
Veredelen.
Wetende dat Herman een onderzoek freak is, is het niet verwonderlijk dat hij van meet af aan toen hij met Fuchsia’s in aanraking kwam is gaan veredelen. Vooral het feit dat je bij het veredelen van fuchsia’s met een beetje geluk al na een jaar je resultaat kan beoordelen was iets wat hem wel aantrok. Hij was van huis uit Narcissen gewend waarbij het minstens 7 jaar duurde voordat je de eerste resultaten kon beoordelen. Ook de grote verscheidenheid aan bloemvormen en kleuren was iets dat hem stimuleerde om met fuchsia’s te gaan veredelen.
Lees verder op: 2 Veredelen- van aspirant fuchsia veredelaar tot fuchsia goeroe.
Auteur: M.A. Soeters
Opmaak: S. van Schaik
© Fuchsia's of the World