Martin Beije   1923  - 2008.

Wie hem gekend heeft zal hem zich herinneren als een vriendelijke charmante man, een echte wat ouderwets aandoende heer,

waarmee je graag een gesprek voerde.

( H .J. de Graaff.  2008)

Martin Beije heeft zijn hele leven gewoond en gewerkt in Nunspeet. Aanvankelijk werkte hij bij een schildersbedrijf, later tot zijn pensionering was hij verbonden aan een tehuis voor gehandicapten van de stichting “Philadelphia”. Toch is het geen toeval dat hij zich zo intensief met fuchsia’s is bezig gaan houden.

Hij vertelde eens dat hij eigenlijk altijd wel een aantal fuchsia’s in zijn tuin had.

Naast zijn huis hingen vele jaren prachtige hangers die door zijn vrouw verzorgd werden, maar na een bezoek aan fuchsiakwekerij Cees Spek werd hij in de zeventiger jaren  lid van de NKvF.  Bij de genoemde kwekerij had hij zich een aantal fuchsia’s aangeschaft waaronder enkele botanische zoals F. fulgens, F. pilaloensis en   

F. cinerea. In die tijd was er nog niet veel bekend over het veredelen van fuchsia’s. Hij begon in de jaren tachtig en bracht zijn eerste creaties in 1989 naar de keuring in Aalsmeer. Deze keuring was voor hem zeer succesvol want maar liefst zeven fuchsia’s werden goedgekeurd: 'Piet G. Vergeer', 'Robert Lutters', 'Regina van Zoeren', 'Irene van Zoeren', 'Didi', 'Nuwenspete' en 'Lonneke', cultivars die we ook nu nog in vele collecties en op shows tegen kunnen komen.

Iedereen in het fuchsiawereldje in Nederland wist op den duur wel wie Martin Beije was en de planten met de namen beginnend met de stalnaam 'Martin’s' werden vanzelf toegeschreven aan Martin Beije .

Dat ging zelfs zover dat planten beginnend met de naam 'Martins' soms ook aan hem toegeschreven werden, maar deze planten waren van de Amerikaanse veredelaar G. Martin. En toch klopte er iets niet.

Martin Beije zoals wij hem allemaal kenden gebruikte voor zijn fuchsia werkzaamheden een synoniemnaam. Zijn voornaam was Marien. maar omdat die naam niet goed overkwam bij zijn meerdere Engelse vrienden en collega’s waar hij contact mee had gebruikte hij de naam Martin en die werd door iedereen in de fuchsiawereld gewoon geaccepteerd.

Zijn aanvankelijke doelstelling bij het kweken van nieuwigheden was: iets brengen wat kleur en vorm betreft dat er nog niet is. Later legde hij zich toe op fuchsia’s met een schotelvormige kroon. Fraaie voorbeelden hiervan zijn 'Edens Delight', 'Martin’s Brigitte' en 'Gerrie Spek Hofmeijer'. Aanvankelijk was hij lid van de Veredelingsgroep van de NKvF. Door uitwisselen van technische gegevens kan men eerder een bepaald doel bereiken. Omdat dat volgens hem ondanks toezeggingen te weinig gebeurde heeft hij de groep verlaten.

Maar de ervaringen die hij er opgedaan had gebruikte hij wel. Hij ging meer en meer bij het kruisen botanische fuchsia’s gebruiken. Zo maakte hij een aantal primaire kruisingen zoals bijvoorbeeld 'Obcilin' een kruising tussen F. obconica en F. cilindracea.

Wat de naamgeving betreft koos hij dus voor een samenstelling van de eerste delen van de wetenschappelijke namen. Andere voorbeelden zijn de cultivars: 'Cinandrei', 'Cinpetio', 'Cinvenu' en 'Cinevulca'. Hierbij kruiste hij F. cinerea met respectievelijk F. andrei , F. petiolaris, F. venusta en F. vulcanica.

Een van de hoogtepunten uit zijn veredelingswerk zoals hij het zelf noemde, was een doorbraak op weg naar de gele fuchsia. Dat waren de cultivars: 'Martin’s Yellow Surprise'  in 1994 gevolgd door 'Martin’s Choice Improved ' in 2004, een kruising van 'Martin’s Choice' en F. pilaloensis. Zelf noemde hij het geen gele fuchsia’s maar vond het meer een flinke stap in de goede richting waarvan hij hoopte dat het voortgezet zou worden door collega veredelaars.

Een bezoek aan Martin in de zomermaanden was altijd een belevenis op zich mits je maar genoeg tijd daarvoor uittrok. Uitgebreid werd er gepraat over de bestaande nieuwigheden en over de geplande kruisingen. Uiteraard werden ook de vele nieuwe creaties die nog niet in omloop waren voor het voetlicht gebracht . Daarbij viel dan immer weer op de netheid van zijn tuin en kas en de waarde die hij hechte aan een goede selectie van zijn planten alvorens hij ze in omloop bracht. Hij ging daarbij beslist niet over een nacht ijs. Temeer omdat zijn gezichtsvermogen zienderogen achteruitging maakte hij dankbaar gebruik van zijn vele fuchsiavrienden waaronder Cees Spek en Edwin Goulding voor het kijk en selectiewerk.

Daar hij niet meer in staat was om de vereiste hoeveelheid planten voor de VKC keuring op te kweken bracht hij zijn planten na een strenge selectie naar gerenommeerde kwekers voor de verspreiding van zijn aanwinsten. En selecteren deed hij streng want hij was van mening dat een nieuwe cultivar niet alleen een nieuwe kleur of vorm van bloem moest hebben maar ook als plant in al zijn aspecten moest voldoen aan de wensen die de fuchsialiefhebbers daar aan stelden wat betreft de groei en bloeirijkheid van de plant.

Bij een van mijn bezoeken aan Martin in Nunspeet besefte ik na een urenlang gesprek over veredelen van fuchsia’s dat de man eigenlijk op oudere leeftijd en in een korte periode enorm veel kennis opgedaan had en veel positieve en negatieve ervaringen had met het veredelen van fuchsia’s. Ik raadde hem toen aan die ervaringen en kennis eens op papier te zetten zodat ze bewaard bleven voor de fuchsiawereld.

Op een VCK keuring in Aalsmeer in het jaar daarna vertelde hij mij dat hij de voorgaande winter er aan begonnen was en alles genoteerd had in zijn zwarte boekje zoals hij het noemde. Jaren later vertelde hij mij dat hij het zwarte boekje nog steeds bijhield en door zijn visuele handicap dat door een goede bekende liet doen.

Dat hij niet zomaar op goed geluk kruiste blijkt wel uit het feit dat hij vaak gebruikt maakte van door hem gekweekte nieuwigheden om een bepaalde lijn voort te zetten.

Enkele voorbeelden daarvan zijn: 'Edens Delight', 'Martin’s Tiny', 'Martin’s Brigitte' en 'Rianne Foks'.

De laatste jaren moest hij, vrijwel blind, ondanks alle hulp zijn grote hobby het veredelen van fuchsia’s opgeven. Na een werkzaam leven, heeft hij het gepresteerd om in de periode na zijn pensionering en met zijn handicap van het steeds slechter wordende gezichtsvermogen 143 mooie fuchsia cultivars te scheppen waarvan velen nog steeds in de collecties van liefhebbers voorkomen en daar een vaste plaats in hebben veroverd. Hiermee heeft hij een grote bijdrage geleverd aan het sortiment Nederlandse cultivars.

De grote handicap van een slecht gezichtsvermogen noopte hem wel te stoppen met het veredelen maar hij was zich ook bewust dat er planten in omloop kwamen die min of meer ongewenst uit zijn stal kwamen. Op een dag besloot hij er een punt achter te zetten en heeft toen alle planten in een keer in een groene container gestopt op de dag dat ze die op kwamen halen.

Voor het zwarte boekje had hij een afspraak gemaakt met het enigste familielid waar hij nog contact mee had zijn neef Hans Beije, die hem steunde en begeleide in zijn laatste jaren. Maar helaas de dag na het overlijden van Martin was het zwarte boekje samen met andere fuchsia coryfeeën uit zijn huis verdwenen .

Weet als veredelaar waar je aan begint, hou vol, wees vooral kritisch en ga zeker niet naast je schoenen lopen wanneer het je gelukt is iets nieuws te brengen.

(Martin Beije,  2006.)

De cultivars van Martin Beije

Van de Cultivars met een  *  aangeduid, kunt u een foto vinden onder de knop

                  " Foto's".

Heeft u foto's en u wilt deze met mij delen, dan kunt u de foto versturen via onderstaand e-mail adres.

 sigrid@vanschaik.nu

Martien Soeters en Sigrid van Schaik.

Bronnen:  Hr. A. van Wijk, 

                      Hr. H.J. de Graaff, 

                      Hr. Hans Beije, Veenendaal.

                      NKvF/Fuchsiana

                                                                                            © Fuchsia’s of the World 2016